از سال ۱۳۹۹، مسئله قطع برق به یکی از چالش‌های اصلی کارخانه‌های تولیدی، خصوصاً در صنعت فولاد، تبدیل شده است. این معضل که سال به سال گسترده‌تر شده، نه تنها در تابستان بلکه در زمستان هم به علت محدودیت‌های گازی، تولیدات را تحت تأثیر قرار داده و به این صنایع ضررهای مالی سنگینی وارد کرده است.
آمارها نشان می‌دهد که تولید فولاد در نیمه اول امسال ۵.۷ درصد کاهش یافته و نوسانات در تأمین انرژی، برخی از کارخانه‌ها را تا مرز تعطیلی کشانده و هزاران شغل غیرمستقیم را در معرض خطر قرار داده است. همچنین، قطع مکرر برق طی تابستان گذشته، باعث شد تا ایران بخش قابل توجهی از بازارهای صادراتی خود را از دست بدهد و بسیاری از مشتریان خارجی به دلیل تاخیرهای مکرر در تحویل کالا، از ادامه همکاری با شرکت‌های ایرانی صرف نظر کنند.
از دست رفتن جایگاه نهم در تولید فولاد جهانی و عقب‌نشینی ایران نسبت به برزیل به دلیل مشکلات تأمین برق، ایران جایگاه نهم تولید فولاد در جهان را به برزیل واگذار کرده است. آمارها نشان می‌دهند که تولید فولاد میانی کشور طی پنج ماه نخست امسال حدود هفتصد هزار تن کاهش یافته که ارزش آن بیش از سیصد میلیون دلار برآورد شده است. این افت تولید به ویژه در محصولاتی مانند میلگرد، نبشی و شمش فولادی چشمگیر بوده و فشار سنگینی بر صنایع و اقتصاد وارد کرده است.
کاهش تولید فولاد و دیگر کالاهای استراتژیک نه تنها سودآوری را کاهش داده بلکه سرمایه‌گذاری و نگهداشت متخصصان را نیز تحت تأثیر قرار داده و منجر به کاهش درآمد خانواده‌ها، افزایش نرخ بیکاری و افزایش نارضایتی‌های اجتماعی شده است.
برای کنترل این بحران و جلوگیری از تشدید مشکلات در صنایع کلیدی، دولت با برنامه‌ریزی دقیق و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های انرژی، به ویژه تأمین برق پایدار و ارزان، می‌تواند زمینه‌ای برای بهبود تولید و گسترش بازارهای صادراتی فراهم کند. فراهم ساختن بسترهای لازم برای افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها، در این شرایط فعلی برای پشتیبانی از این صنعت مهم، یک ضرورت محسوب می‌شود.
